Hakkımda

Merhaba. Evliyim. (Ve erkek okurlar sayfayı terk eder…)

Hanımlar? 🙂

Size kısa bir özgeçmiş yazıp canınızı sıkmayı çok isterdim, lâkin bunu yaparken ben de çok sıkılacağım için, onun yerine kısa bir Karl Marx manifestosu yazmaya karar verdim!

Şaka şaka.

Sandığınızdan daha büyük (genç gösteren genler), sandığınızdan daha kısa (bacak boyu illüzyonu), sandığınızdan daha düz (no marjinalite) bi insanım.

Marjinalite deyince aklıma geldi. Link.

Ne sandığınızı bugüne kadar rastlaştığım insanların yorumlarından biliyorum. Yoksa, ekrandan size düşüncelerinizi okuyan ışınlar falan yolladığım yok.
Az arkadaşla… Düzeltiyorum… Az insanla mutlu olan biriyim. Duygusal bir öküzüm. Evet, inek değil, öküz. (Feminist ablaları da şu an itibariyle kaybettik…)
Hayatımda “fazla” olan hiçbir şey olmadı bugüne kadar. Ne fazla arkadaş, ne fazla para, ne fazla mal-mülk, ne fazla hırs, ne de fazla ego. An itibariyle çalıştığım işte bazen fazla köpek olduğu hissine kapılıyorum ama, önemli değil.

Bu blog’u kendim için, hem içimi kusacağım (evet kusmak), hem de hiçbir şey gözetmeden eğleneceğim bir alanım olsun diye açtım. Aslında biraz “tivit”vari günlük şeklinde. Yani okumayabilirsiniz de, ama okuyun; Vancouver’da hayat, hayvan çeşitleri, insan çeşitleri, ve daha birçok konuyla ilgili fikir sahibi olabilirsiniz. Evet, Vancouver’da yaşıyorum. Ne?

Şaka bir yana, buradaki en büyük hedefim, gerçekten, arada açıp bakacağınız, nasıl iki yakamı bir araya getiremediğimi, kocama bir türlü kavuşamadığımı, “biri biterken öbürü de başlayan” dertlerimi (tstststss) okurken güleceğiniz, eğleneceğiniz, bazen de bilgileneceğiniz bir platform oluşturmak. Yani yazıların altına “Ee, bunun nesi komik?” falan da yazabilirsiniz. Cevap veririm!!!

Ve yazdıklarım/yazacaklarım ne kadar isyeaaaannnn yüklü olursa olsun, şunu aklınızdan çıkartmayın: Hayat bana güzel!

Damla.